កំពង់ឆ្នាំង ៖ បុព្វបុរសខ្មែរបានបន្សល់ទុក នូវមរតកជាច្រើន ឲ្យកូនចៅជំនាន់ក្រោយដូចជាមរតក សិល្បៈ និងមុខរបរ ជាដើម ដើម្បីឲ្យកូនចៅអនុវត្តតាម សម្រាប់រកចំណូល ចិញ្ចឹម ជីវភាពគ្រួសារ ។
ការផលិតចង្អេរ កញ្ច្រែងអំពីឫស្សីសម្រាប់លក់ដូរ ចិញ្ចឹម គ្រួសារ គឺជាមុខរបរ អាជីព ប្រចាំថ្ងៃ បន្ទាប់ពីមុខរបរ ធ្វើស្រែចម្ការ របស់អ្នកភូមិគ្រួស ឃុំរលាប្អៀរ ស្រុករលាប្អៀរ ខេត្តកំពង់ឆ្នាំង ដែល មុខរបរផលិតរបស់ ប្រើប្រាស់ ពីឫស្សី នេះគឺជា មរតកស្នាដៃបន្សល់ទុកពីដូនតាខ្មែរបានបន្សល់ទុក ឲ្យកូនចៅជំនាន់ក្រោយៗតគ្ន រហូតមកសម្រាប់រកប្រាក់ ចំណូល ចិញ្ចឹមជីវភាពគ្រួសារ ។
លោក ប៉ែន លីម អាយុ៣៨ឆ្នាំរស់នៅក្នុងភូមិ គ្រួស ជាអ្នកផលិតចង្អេរ កញ្ច្រែង និងជាអ្នកប្រមូលយកចង្អេរ កញ្ច្រែង ទៅលក់បានឲ្យដឹងនៅថ្ងៃទី១១ វិច្ឆិកានេះថា៖ បន្ទាប់ពីធ្វើស្រែរួចពួកគាត់ បានប្រកបមុខរបរលក់ដូរចង្អេរ កញ្ច្រែង ដោយដើរទិញប្រមូលនៅក្នុង ភូមិ ឃុំ យក ទៅលក់នៅ ទីផ្សារក្រុងប៉ោយប៉ែត ខេត្ត បន្ទាយមានជ័យ ។ ក្នុង១ខែលោកអាចប្រមូលចង្អេរ កញ្ច្រែង កញ្ជើបាន២ពាន់ទៅ៣ពាន់ ទើបជួលរថយន្តដឹកយកទៅលក់ម្តងដោយ ក្នុង ១ជើងៗគាត់អាចលក់បានប្រាក់ចំណេញពី១លានទៅ១លាន៥០ម៉ឺនរៀលផងដែរ ដើម្បីយកប្រាក់នោះមកផ្គត់ផ្គង់ជីវភាព គ្រួសារ ។
លោកសំ ទិត្យ អាយុ៥៧ ឆ្នាំ ជាអ្នកដឹកចង្អេរកញ្ច្រែង តាមរ៉ឺម៉កម៉ូតូលក់តាមខត្ត ក្រុងនានាបានឲ្យដឹងថា៖ ក្រោយពីធ្វើស្រែ រួចគាត់ បានទិញចង្អេរកញ្ច្រែងធំ តូចគ្រប់ធន់ ដឹក តាមរ៉ឺម៉កម៉ូតូដើរលក់ដូរតាមខេត្ត ក្រុងនានា ដូចជាខេត្តកំពង់ស្ពឺ តាកែវ កំពត និងខេត្តកណ្តាលជាដើម ។ ក្នុង១ជើងៗ គាត់ត្រូវចំណាយពេលដើរលក់ពី១៥ទៅ២០ថ្ងៃទើបលក់ អស់ដោយ អាចរក ប្រាក់ចំណូលបាន ពី៣០ទៅ៤០ម៉ឺនរៀលដែរ ដើម្បីជួយក្រុមគ្រួសារ ។
លោកម៉ុក ផល្លី មានមុខរបរផលិតចង្អេរកញ្ច្រែង នៅក្នុងភូមិ គ្រួសបានឲ្យដឹងថា៖ ការផលិតចង្អេរ កញ្ច្រែង ត្រូវទិញឫស្សីគេមកធ្វើដែលក្នុង១ដើមថ្លៃ៣ម៉ឺនទៅ៤ម៉ឺន រៀល ។ ក្រោយពេលផលិតរួចគាត់អាចលក់ចង្អេរមួយបាន តម្លៃ ៤ពាន់រៀល គឺបានចំណេញតែមួយពាន់រៀ ល ប៉ុណ្ណោះ ក្នុងចង្អេរមួយ ក្រោយពេលទូទាត់ថ្លៃពលកម្ម ហើយ ។
លោកសុខ ធួក ប្រធានមន្ទីរវប្បធម៌និងវិចិត្រសិល្បៈ ខេត្តកំពង់ឆ្នាំងបានឲ្យដឹងថា៖ របស់ប្រើប្រាស់បម្រើឲ្យជីវភាព រស់នៅមានដូចជាចង្អេរកញ្ច្រែងកញ្ជើល្អី ដែលផលិត អំពី ឫស្សី គឺសុទ្ធតែជាស្នាដៃមរតកដូនតារបស់ខ្មែរ បានបន្សល់ទុកជូនដល់កូនចៅតៗ គ្នារៀងរហូតមក ។ ដូច្នេះហើយ ទើប អ្នកភូមិ គ្រួសទាំងចាស់ទាំងក្មេង បាននាំគ្នា រៀនសូត្រធ្វើតៗគ្នារហូតមកដល់ បច្ចុប្បន្ន នេះ និង ដើម្បីថែរក្សា អភិរក្សកេរ៏មរតកនេះមិនអោយបាត់បង់ទុកអោយ កូនចៅជំនាន់ក្រោយៗទៀតបានស្គាល់ស្នាដៃរបស់ កូនខ្មែរយើង ៕
