បាត់ដំបង ៖ អ្នកគ្រូបង្រៀន នៅក្នុងតំបន់ដាច់ស្រយាលម្នាក់ នៃដោយសារតែជីវភាពខ្វះខាត ព្រោះប្រាកខែបីខែមិនទាន់បើកបានហើយមានផ្ទៃពោះផង បានសម្រេចចិត្តបង្ហោះសារសារសាប់ពីទុក្ខលំបាក ។ អ្នកគ្រូបង្រៀនដែលបានព្រមានបញ្ចប់អាជីពជាគ្រូបង្រៀន ដោយសារតែប្រាក់ខែតិច ហើយមិនបានបើកប្រាក់ខែអស់រយៈពេលជាច្រើនខែនោះ មានឈ្មោះ ញាណ ប៊ុនសុជាតា រូបង្រៀននៅសាលាបឋមសិក្សាកំប៉ូវ
ស្ថិតក្នុងស្រុកបាណន់ខេត្តបាត់ដំបង ។
យោងតាមគណនីហ្វេសប៊ុកផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ ឈ្មោះ Bun Socheata បានបង្ហោះសារមួយ កាលពីថ្ងៃទី១៤ ខែមិថុនា ឆ្នាំ២០១៨ ថា “និយាយលើកចុងក្រោយ សម្រាប់អាជីពជាគ្រូបង្រៀន ខ្ញុំពោះធំបានខំប្រឹងជិះម៉ូតូឡើងទៅបង្រៀនរាល់ថ្ងៃ លើចម្ងាយផ្លូវ១៣គីឡូម៉ែត្រ បើគិតទាំងទៅមកមានចម្ងាយ២៦គីឡូគីឡូម៉ែត្រ។
ខ្ញុំបានចូលបម្រើការងារ នៅដើមខែបី គ្រាន់តែរត់ពាក្យសុំប្រាក់បៀវត្សរ៍ឡើងចុះទៅមន្ទីរ ដើម្បីសុំឱ្យគេចុះហត្ថលេខា គឺមិនតិចជាង២០ដងទេ ពីព្រោះតែទៅមិនដែលជួបលោកប្រធានមន្ទីរ។ ខ្ញុំរត់ពាក្យសុំ តាំងពីដើមខែបី រហូតដល់ខែ៥ ទើបខ្ញុំបានជួបប្រធានមន្ទីរចុះហត្ថលេខា។បន្ទាប់ពីចុះហត្ថលេខារួច លោកប្រធានមន្ទីរបានប្រាប់ថា មិនយូរទេ អាទិត្យក្រោយ អ្នកគ្រូទទួលបានប្រាក់ខែហើយ ហើយលោកប្រធាននឹងបើកកុងធនាគារជូនខ្ញុំ។ នៅពេលនោះ ខ្ញុំបានរង់ចាំពីមួយអាទិត្យ ទៅមួយអាទិត្យទៀត រហូតមកដល់ថ្ងៃនេះ ខ្ញុំនៅមិនទាន់ទទួលបានប្រាក់ខែដដែល។ និយាយរួមទៅ ប្រាក់ខែរបស់ខ្ញុំ គឺនៅនឹងលោកប្រធានជាអ្នកកាន់គណនី។
អ្នកគ្រូបានបញ្ជាក់ថា៖ ខ្ញុំមិនចង់និយាយទេ តែគួរតែលោកអ្នកដែលជាអ្នកកាន់លុយហ្នឹង យល់ផងថា គ្នា (ខ្ញុំ) ចូលបម្រើការងារបីខែកន្លងមកហើយ ដោយមិនបានទទួលប្រាក់ខែ សម្រាប់ចាយវាយ ផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពប្រចាំថ្ងៃនេះ តើគ្នាលំបាកប៉ុនណា? ឯណាលុយចំណាយប្រចាំថ្ងៃសម្រាប់សាំងម៉ូតូទៅបង្រៀន ឯណាលុយសម្រាប់អាហារហូបចុក? គ្នាមានសម្បត្តិត្រឹមគ្រូបង្រៀន តើគ្នាមានលុយមកពីណាសម្រាប់ដេកស៊ីទៅ? រវល់តែជាប់បង្រៀន មានពេលឯណាទៅធ្វើការងារដទៃ ដើម្បីបានកម្រៃយកមក? ខ្ញុំយល់ហើយថា ប្រាក់ខែ លោកអ្នកគង់តែបើកឱ្យ តែខ្ញុំត្រូវចំណាយពេលចាំប៉ុន្មានខែទៀត? អ្នកធ្វើការបម្រើរដ្ឋដូចគ្នា អ្នកគួរតែយល់ហើយថា អ្នកការងាររដ្ឋ គឺរស់បានដោយប្រាក់ខែតិចតួចនេះ ចុះបើអ្នកជាខ្ញុំវិញ ដែលខំទៅធ្វើការទាំងពោះធំ ហើយគ្មានប្រាក់ខែ ជិះចុះជិះឡើង តើពួកអ្នកគិតម៉េចវិញ? អ្នកក៏យល់ ក៏ដឹងថាមនុស្សស្រីពោះធំ គឺឃ្លានយ៉ាងម៉េច? ចុះបើក្នុងកាបូប រកតែលុយចាក់សាំងដើម្បីទៅបំពេញតួនាទីរបស់ខ្លួនគ្មានផង តើមានលុយឯណាសម្រាប់ទិញរបស់ហូបនោះ? នេះបីខែជាងហើយ មិនមែនបីថ្ងៃទេ ណាអស់លោកធ្វើជាអ្នកដឹកនាំគេ ធ្វើជាម៉ែឪគេ គួរតែចេះគិតពីសុខទុក្ខរបស់កូនចៅផង ខ្ញុំអាចរស់បានដោយប្រកបរបបផ្សេង តែដោយសារស្រឡាញ់ការងារមួយនេះ បានចេះតែប្រឹងប្រែងប្តូរបន្តទៅមុខ តែពេលនេះប្រហែលជាខ្ញុំត្រូវបញ្ចប់ការងារនេះហើយ ព្រោះក្រពះវាឃ្លាន…”។
ទោះជាយ៉ាងណា ក្រោយពីបង្ហើរសារនេះបានបន្តិចម្ចាស់អាខោនបានលុបចោលវិញដោយប្រាប់ថាមានថ្នាក់លើមកសម្របសម្រួលហើយ!។មិនទាន់ឃើញការបកស្រាយពន្យល់ពីប្រធានមន្ទីរអប់រំខេត្តបាត់ដំបងអំពីករណីយ៍ប្រាក់ខែគ្រូបង្រៀននៅស្រុកបាណន់មួយខែ៩០ថ្ងៃនោះទេ?៕
